Bijzonder toch hoe triggers werken.
Pannenkoeken. Hoe kan bloem, melk en eieren zo gevuld zijn met gevoelens?
Terug naar mijn jeugd, opgroeiend bij mijn moeder. Vanwege haar chronische ziektes en handicaps groeide ik op in de bijstand. Ze was gek op pannenkoeken zei ze, ik niet. Het koste haar moeite, ze was niet erg goed in pannenkoeken bakken. Steevast verzuchtte ze dat "mijn vader er wel heel goed in was". Ik vraag me nog altijd af of haar pannenkoeken misschien smaakten naar rouw en geld tekort?
Mijn vader bakte ze standaard wanneer ik het weekend bij hem was. Met zijn hoofd altijd ergens anders, was het pannenkoeken bakken even een feest. Trots flipte hij ze in de pan, het was een happening. "Het enige wat hij koken kon" zei hij vaak, op een toon waar de trots vanaf spatte.
Het klopte wel, ik herinner me nog dat "We niet moesten zeuren, prima soep" het bleek een blik gepelde tomaten te zijn welke hij opgewarmd had😅
Zijn pannenkoeken waren gevuld met trots en een eetlepel verbinding.
In 2015 woonde ik met mijn gezin in een vakantiehuisje. We waren alles kwijt. Vertrokken uit onze oude woonplaats vanwege de mishandeling en het trauma bij onze zoon(blogs op website). Het spaargeld in de periode voor vertrek verdampt door de extreme kosten en het moeten stoppen met werken.
Pannenkoeken bakte ik uit geldnood, mopperend stond ik in de keuken "Ik kan dit niet" ik vulde ze met schuldgevoel, geldtekort, boosheid over onrecht en verdriet.
Ze waren niet te vreten!
Zeven en half jaar later, sta ik vroeg op.
De radio gaat aan en vals zingend sta ik een stapel pannenkoeken te bakken. Laatste vakantiedag voor onze jongste, eerste werkdag voor mij.
De pannenkoeken worden gevuld met liefde, niet omdat ons leven perfect is.
Maar omdat we geleerd hebben dat je vaak weinig controle hebt over gebeurtenissen en omstandigheden en we hebben leren focussen op wat het allerbelangrijkste is. Ik was het even kwijt de afgelopen tijd door de schok over de gebeurtenissen rond de gezondheid van mijn man en opnieuw onrecht.
Een paar weken in mijn cocon maakten dat ik het weer voel.
Pannenkoeken met heel veel liefde, hoop, verbinding en een eetlepel veerkracht vandaag. "Dat is fijn wakker worden" hoor ik terwijl ik een knuffel krijg.
Je hebt niet altijd controle over waar het leven je brengt, maar jij beslist hoe je, je pannenkoeken bakt en serveert.🧡