Ik zie je!
Ik zie je, lieve man, je idealen werden je keten....
Ik zie je handen tot vuisten gebald, af en toe diep weggestopt in je zakken.
Ik zie je voeten lieve man, wijzend naar een plek hier ver vandaan.
Ik zie je armen stoere man, sussend om je middenrif heen slaan.
Ik zie je ogen, vaak scannend en dan weer mijlenver verzonken in een tijd lang geleden.
Je spieren aangespannen, klaar voor actie/klaar voor vlucht.
Je huid de kleur van stress, je lichaam moe van vechten.
Onopvallend bewegend want je benen doen pijn.
Ik zie je, hou je onopvallend in de gaten.
Jouw gevecht, jouw proces. Ik ben er wel, sta ook paraat, voor als jouw kracht je dwingt om voorbij jouw eigen grenzen te gaan.
Uren later zie ik je tussen terug gevonden kameraden staan, even een flits van een prachtige lach.
Ik hoop de eerste stap naar herstel.
Wanneer het zwaar is vergeet dan niet,
er wil altijd iemand helpen, zelfs als je die zelf nog niet ziet.
Voor jou gisteren op de reünie van het transportbataljon 14-10-2017